เล็กเคียว..มาอีกแล้วครับท่าน


เย็นวันนั้น”เล็กเคียว”เพื่อนรักของเราโดดตัวลอยกระหืดกระหอบกลับมาบ้านด้วยความลิงโลด ขณะที่”มาลี”เมียรักกำลังยืนถือมีดหั่นหมูอยู่ที่ในครัว

“เมียจ๋า วันนี้พี่ไปอำเภอมาเรียบร้อยแล้วจ้า”..เล็กเคียวเริ่มต้นด้วยเสียงหวานฉ่ำ

มาลี ไม่พูดแต่หันหน้ามามองแบบงง-งง เล็กเคียวพูดต่อ..
“พี่ไปทำบัตรคนแก่..เพิ่งนึกได้ว่าไอ้ตัวเราอายุเลยหกสิบมาแล้วนี่หว่า”
“แล้วไง”..มาลีเริ่มถามพร้อมหันหน้ากลับไปหั่นหมูต่อ
“พอดี เจ้าหน้าที่เค้าขอดูบัตรประชาชน พี่ก๊อดันไม่ได้เอาติดตัวไป..แหม..แต่เธอก็ใจดี เพราะพี่บอกกับเจ้าหน้าที่ว่าบ้านเราอยู่ไกล”
“แล้วไง”
“เจ้าหน้าที่สาวเธอก็บอกว่า เอางี้ลุงช่วยปลดกระดุมเสื้อขอดูขนหน้าอกหน่อย พี่ก็ถอดเสื้อให้ดูขนอกตามที่เจ้าหน้าที่บอก”
“แล้วไง”

เล็กเคียวยิ้มกริ่มแล้วพูดต่อไปด้วยความชื่นชมตัวเอง

“พอเห็นเธอก็บอกว่า โอเคได้เลย ขนหงอกแล้ว ให้พี่เขียนคำร้องถ่ายรูปทำบัตรให้เสร็จรวดเดียวจบ.. มาลีเอ๋ย..ต่อไปนี้ขึ้นรถก็ฟรี ขึ้นรถไฟก็ฟรี แถมยังมีเงินจ่ายฟรีให้อีกทุกเดือน”
มาลี หันขวับมาพร้อมมีดในมือชี้ไปที่เป้ากางเกงเล็กเคียว แล้วพูดว่า

“ทำไมไม่ปลดกระดุมกางเกงให้ดูด้วยล่ะ เขาจะได้ทำบัตรคนพิการให้แกอีกใบ”

*****
เครดิตภาพจาก GOOGLE



Share on Google Plus

About noomchingchai

This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.
    Blogger Comment
    Facebook Comment