คนบ้าบอล

คนบ้าบอล

*********

บอลยูโรปิดฉากไปแล้ว.

.

แฟนบอลเมืองไทยอดตาหลับขับตานอนเป็นอาทิตย์ เพราะว่ามันคือความสุข

ผมนี่แหละแฟนบอลตัวเอ้เลย..สมัยที่เล่นดนตรียุคโน้นผม กับ เจ้าปื๊ด วัชรินทร์ อินทุรักษ์ (อยู่วง ไวท์เฮ้าส์) ลุยกันไปสนามศุภฯ เพราะชอบกีฬาฟุตบอลเป็นบ้าเป็นหลัง

ส่วนใหญ่ก็จะไปดูแข่งบอล คิงส์คัพ และบอลสโมสรของไทยเรานี่แหละ

ที่ตื่นเต้นติดตาติดใจ ก็เห็นจะเป็นที่ทีมของบราซิลที่ชนะบอลโลกแล้วมาโชว์ลีลาให้ดูถึงบ้านเรา แม้ว่าจะขาด “เปเล่” สุดยอดนักฟุตบอลโลก ที่ไม่สามารถจะมาร่วมด้วยได้

แต่ก็มี ทอสเทา..แจร์ซินโฮ.. ริเวลีโน่ ธรรมดากันซะที่ไหนล่ะ

เพื่อประกันความผิดหวังผมกับ เจ้าปื๊ด ไปกันตั้งแต่บ่ายโมง ฟุตบอลกระชับความสัมพันธ์ล่อกันเกือบหนึ่งทุ่ม

แฟนบอลเมืองไทยมืดฟ้ามัวดิน แน่นทั้งทุกรอบอรรฆจัณฑ์ เต็มพรืดไปหมด ผมกับเพื่อนจัดหาได้ที่นั่งเหมาะเหม็ง อยู่ระดับกลางสนามเป๊ะเลย ของขบเคี้ยวเตรียมไปเป็นกระตั้ก

เมื่อบรรยากาศโพล้เพล้ ประมานห้าโมงกว่าสนามศุภฯก็ไม่สามารถจะรับคนได้อีกแล้ว

ผมกับเจ้าปื๊ดคุยกันไปหัวเราะกันไปอย่างมีความสุข..ช่วงหนึ่งผมหันตัวกลับไปมองผู้คนด้านหลังที่สูงขึ้นไปอีกต้องสะดุ้งอย่างสุดตัว ขยี้ตาตัวเองสองสามครั้ง แล้วหันช้าๆกลับไปดูอีกที

อกอีแป้นแตก..มีผู้หญิงนั่งถัดขึ้นไปประมานสี่ขั้นนุ่งกระโปรงขั้นแค่เข่า เธอถ่างขานั่งแบบสบายไม่ได้สนใจอะไรเลย เห็นหมดถึงไส้ถึงพุง

ผมค่อยกระซิบกับเจ้าปื๊ดเบาๆ

“เฮ้ย ปื๊ด เอ็งอย่ากระโตกกระตากนะ ค่อยๆหันหลังมองขึ้นไปสี่ขั้นจะเห็นผู้หญิงที่นุ่งกระโปรงดำถ่างขา โอย..ไอ้นั่นดำมะเมี่ยมเลยว่ะ”

เสียงผมสั่นเพราะตื่นเต้นกับสิ่งที่เห็น

ปื๊ดทำตามผมว่า..แล้วหันกลับมากระซิบ

“โธ่..ที่เอ็งเห็นนั่น มันกางเกงในสีดำ ตาแฉแหม”

“เฮ้ย ดำปี๋มันขลับอย่างนั้นน่ะนะ”.. ผมแย้ง

“กางเกงในผู้หญิงสีดำที่เค้าทำด้วยผ้าเยซี่น่ะ มันก็ดำมันอย่างนี้แหละ”

เถียงกันสักพักตกลงกันไม่ได้..เมื่อมองคนละแบบการพนันก็เกิดขึ้น เผอิญเด็กขายอ้อยขวั้น -น้ำหวานแบกถาดผ่านมาพอดี ผมเรียกมากระซิบ

“ไอ้น้อง เอ็งย่องขึ้นไปดูซิ..ผู้หญิงที่นั่งข้างบนกระโปรงสีดำถ่างขาหวอออกคนนั้นดูซิว่ามันคือคะมอยหรือกางเกงในวะ”

ผมพูดพร้อมกับเอาตังค์วางแปะบนถาดเด็กขายของ

ไอ้เด็กคนนี้มันก็เซียนพอสมควร แหกปากร้องขายอ้อยขวั้น แล้วก็แผล็บก้าวขึ้นไปอีกสามชั้นผ่านแว๊บชะโงกเฉียดไปดูแบบเต็มตา

แล้วก็มันเกร่กลับมาหาเราแบบเจ้าเล่ห์..ไอ้ปื๊ดป้องปากเป็นคำถามทันที

“กางเกงใน”?..เด็กมันส่ายหัวแสดงว่าไม่ใช่

ผมชูกำปั้นแบบนักฟุตบอลทำประตูได้

“อย่างนั้นก็..คะมอยแน่นอน ใช่มะ”..เด็กมันส่ายหัวอีกแบบว่าไม่ใช่

..“อะไรวะ”...เราสองคนประสานเสียงพร้อมกัน ตาก็จ้องมองคำตอบจากปากเด็ก

“แมลงวันครับพี่..ที่เห็นนั่นน่ะแมลงวันมันเกาะกันเป็นกลุ่มดำปี๋เลยครับ”

เสียงเจ้าปื๊ดพึมพำ

“อีนี่สงสัยเน่าใน”

********

เครดิตภาพจาก GOOGLE

Share on Facebook Share on Twitter Share on Google Plus

About noomchingchai

This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.