ของเก่าหมดค่า.
******.
จาก..วันแม่ที่ผ่านมาทำให้ป้าซ่อนกลิ่นมีความสุขที่สุด..
ลูก-หลานมาอวยพรพร้อมมอบดอกไม้กันเต็มบ้าน..
แถมเย็นวันนั้นยังจองเรือสำราญล่องเจ้าพระยารับทานอาหารบนเรือพร้อมกับได้ดูบรรยากาศรอบฝั่งเจ้าพระยาอีกตระหาก
ท่ามกลางความเจี๊ยวจ๊าวของลูกหลานที่ท่าเรือในเย็นวันนั้น
ก่อนจะขึ้นเรือป้าซ่อนกลิ่นเลือกแวะซื้อหมวกปีกใหญ่ที่ร้านตรงท่าน้ำเพื่อใส่ดูวิวที่ชั้นดาดฟ้า
บนเรือวันนั้นถูกจองไว้เต็มแน่นเอียด
เพราะเป็นวันพิเศษหลายครอบครัวก็อยากจะให้ญาติผู้ใหญ่ของตนมีความสุขได้กินอาหารพร้อมดูสิ่งสวยงามข้างริมน้ำเจ้าพระยา
โต๊ะอาหารสองโต๊ะของครอบครัวป้าซ่อนกลิ่นระรื่นกันอย่างมีความสุข
ขณะที่กำลังรออาหารเสริฟป้าซ่อนกลิ่นขอตัวขึ้นไปดูชั้นบนดาดฟ้า..ซึ่งส่วนใหญ่ชั้นนี้จะเป็นแขกต่างประเทศแทบทั้งนั้น
ลมจากแม่น้ำพัดแรง
ช่วยให้ป้าซ่อนกลิ่นได้สูดลมอย่างเต็มปอดยืนชิดอยู่ทางกราบเรือด้านซ้ายด้วยอารมณ์ที่ชื่นมื่นเบิกบานสุดขีด
และด้วยความแรงจากลมนี่เองที่ทำให้ป้าซ่อนกลิ่นต้องใช้สองมือหนีบปีกหมวกใหม่ใบสวยหรูลงมาแนบหู..เพราะไม่งั้นจะถูกลมพัดหลุดไปแน่นอน
ไม่นานนัก..ผู้จัดการเรือก็ขึ้นมายืนข้างๆป้าแล้วพูดแข่งกะเสียงลม
“คุณป้าช่วยเอามือปิดกระโปรงสั้นจู๋ของป้าหน่อยดีกว่าครับ”
“ทำไมเหรอ”..ป้าซ่อนกลิ่นหันมามองหน้าผู้จัดการในขณะที่มือหนีบปีกหมวกไว้อย่างมั่นคง
“อ้า..อ้า..”
ผู้จัดการเรือพูดตระกุกตระกักแบบว่าพูดยาก
“คือกระโปรงคุณป้าสั้นจู๋ลมพัดแรง
เห็นหมดทั้งเปลือกเลยครับ”
“แล้วเธอจะให้ชั้นทำยังไง”..คุณป้าย้อนถาม
“ผมอยากให้คุณป้าเอามือลงมาจับกระโปรงตัวเองแล้วปิดไว้เพราะกางเกงในป้าก็ไม่นุ่งลูกทัวร์ต่างชาติของผมแตกตื่นกันหมดแล้วครับ”
“เรื่องอาราย”..คุณป้าหันมาแหวใส่ผู้จัดการ..”หมวกชั้นใบนึงต้องสองพันกว่าบาท
ส่วนไอ้นั่นมันเหี่ยวอายุเจ็ดสิบกว่าปีแล้วใครจะเห็นอย่างไรชั้นไม่สนใจหรอกย่ะ”
******
เครดิตภาพจาก
GOOGLE
Blogger Comment
Facebook Comment