คนขี้โม้..
“ไอ้นิด”หรือ“ทวยเทพ”
มันเป็นเพื่อนผมมาตั้งแต่เด็ก..สมัยที่เรียนอยู่บวรนิเวศด้วยกันไปไหน-มาไหนไม่ห่างยังกะพี่น้อง
มันรักผมมาก..ขนาดแยกเรียนในช่วงต่อมาผมไปเล่นดนตรี
มันตามไปดูผมแทบทุกที่
เส้นทางชีวิตของมันเหมือนพระเจ้าประทานให้ทุกอย่างทั้งส่วนตัวและครอบครัว..เป็นนายทหารมาเกษียณเอาเมื่อตอนเป็น”พลโท”
ต้องบอกว่าไม่ธรรมดา
วันหนึ่งมันโทรมาหาผม..
“ไอ้ชัย..งานสังสรรค์ครอบครัวทหารวันเสาร์จะถึงนี้
เอ็งต้องไปกะกู”
“เฮ้ย..ก็พาเมียเอ็งไปสิ”
“แดง ไม่สบายเธอเน้นมาต้องเป็นมึง”
“เอา..ถ้างั้น โอ.เค.”
ครับ ที่สโมสรทหารบก คืนนั้นคราคร่ำและครึกครื้นไปด้วยนายทหารระดับสูงที่เกษียณแล้วทั้งนั้นพร้อมคุณหญิง-คุณนาย
เสียงทักทายกันลั่นสนั่นห้อง..บนโต๊ะอาหารมีการถูกบันทึกว่าเป็นใครนั่งโต๊ะไหน
เพราะมีการส่งรายชื่อมาล่วงหน้า
ที่โต๊ะผม..ผมนั่งติดกับไอ้นิด
และก็เพื่อนนายทหารที่สนิทของไอ้นิดเป็นส่วนใหญ่ สลับด้วยคุณหญิงคุณนายที่มาร่วมด้วย
คนไม่กินเหล้า-เบียร์หยั่งผม
มาเจอไวน์แบบสุดยอดเข้า..โอ มันช่าง หอม ฝาด เปรี้ยว กลมกล่อมนุ่มลิ้นดีเหลือเกิน
อาหารยังไม่ทันขึ้นโต๊ะ คนเสริฟรินมาให้ล่อไปสามแก้วแล้ว..รู้สึกคึกยังไงบอกไม่ถูก
แล้วการสนทนาบนโต๊ะก็เริ่มเมื่ออาหารทยอยมา
“ยังนึกถึงเมื่อครั้งที่ข้าไปรบในสงครามเวียตนามไม่หาย”..นายทหารรุ่นเดียวกะไอ้นิดเริ่มเปิดเกม
“เอ็งเชื่อมั้ยวะ เวียตกงนี่มันเก่ง
มันสามารถขุดใต้พื้นดินเป็นทางเดินเหมือนเราเดินอยู่บนถนนยังไงยังงั้น”
ทุกคนตั้งใจฟังพร้อมทานอาหารไปเงียบๆ
“แต่มันไม่มีทางเก่งไปกว่าคนไทย”..นายทหารผู้นั้นพูดพร้อมเทไวน์หายเข้าไปในปาก
“เอ็งรู้มั้ย ทุกที่ ที่มันขุดหนีกูไม่พ้น..กูชี้ไปตรงไหนตรงนั้นใช่หมด
จับมันขึ้นมาไม่รู้กี่ร้อยกี่พันคน ขนาดทหารไอ้กันที่ร่วมกับเรายังยอมซูฮกให้กู”
มีเสียงปรบมือแปะแปะของบรรดาคุณผู้หญิง
ที่ชื่นชม
“เอาเป็นว่าถ้าเกี่ยวกับภาคพื้นดินกูกินขาด..ขอให้เชื่อ”
มีเสียงฮึมแบบถูกใจของผู้ที่ร่วมนั่งทั้งโต๊ะ..
“แต่ภาคพื้นอากาศคนไทยก็เก่ง”
ผมทลุกลางปล้องสวนออกไปมาได้ไงไม่รู้..แถมพูดต่อไปว่า
“ไม่ว่าจะผาดโผน หกสูง หกต่ำ เรี่ยพื้นดิน เรี่ยยอดไม้แค่ไหน
ผมก็ไม่เป็นรองใคร”
ทั้งโต๊ะหันมามองที่ผมหมดทุกคน
โดยเฉพาะไอ้นิดมันต้องประหลาดใจเพราะปกติผมเป็นไม่พูดอะไรออกมาง่ายๆ โดยเฉพาะกับคนแปลกหน้า
ฤทธิ์ไวน์แน่เลย..กูเมาแหงแซะ
“อ้อ..ยังไม่ได้แนะนำเพื่อนผมชื่อวันชัย”..ไอ้นิดเอ่ยบอกกับเพื่อนๆร่วมโต๊ะ
สุภาพสตรีทางด้านขวามือ เอามือทาบอกตัวเองอย่างตื่นเต้นแล้วพูดกับผมด้วยความรู้สึกสนใจเป็นอย่างยิ่ง
“คุณ วันชัย เป็นทหารอากาศหรือคะ”
“อ๋อ..ไม่ใช่ครับ ผมเป็นนักดนตรี”
อ้าว..ทุกคนร้องกันทั้งโต๊ะ ยกเว้นไอ้นิด
“คือผมเป็นคนชักว่าวเก่งครับ ที่สนามข้างบ้านทุกคนยกนิ้วให้หมด..ผมสามารถทำได้ทุกรูปแบบหยั่งที่บอก”
เชี่ยเอ๊ย..กรูคุยไปได้ยังไงวะเนี่ย
*************
เครดิตภาพจาก GooGle
Blogger Comment
Facebook Comment