วีระบุรุษ

วีระบุรุษ?

เขาชื่อ ตุ้ม เจสเตอร์..

เป็นทั้งนักดนตรี และเจ้าของเครื่อง โดยเฉพาะงานกุศลชอบเป็นพิเศษ..จัดหาอุปกรณ์เครื่องดนตรีให้ทุกอย่างแถมนำวงมาเล่นให้อีกด้วย..

     เป็นเพื่อนรักกับ “สันต์ ซันนี่” อดีตนักดนตรีปัจจุบันเป็นผู้จัดการโรงแรมไบรท์ตัน ไปไหน-ไปกันไม่ยอมให้หลุดสายตา

    

      “ซันนี่”ได้เตรียมจัดงานใหญ่เพื่อหาเงินมาเป็นกำลังใจให้เพื่อนรัก “วินัย พันธุรักษ์” ที่นอนป่วยอยู่..โดยเฉพาะงานใหญ่นี้จะพาลงเรือฟังเพลงดิ้นกันสุดๆไปเลยคาดว่าจะหาเงินได้เป็นกอบเป็นกำ

เรือสำราญลำนี้คือจ้าวแห่งแม่น้ำเจ้าพระยา ชื่อ the vertical cruise สูงสามชั้น ไม่ใช่หมูสามชั้นนะครับ และสามารถบรรจุคนได้ถึง 400 คน

     

 โอ้โฮ..อุแม่เจ้ามันใหญ่โตอะไรขนาดนั้น..

     

     วันนั้น”ซันนี่”พาบรรดาทีมงานที่เตรียมจัดงานได้ไปดูสถานที่จริงกันก่อนคือ.. นั่งเรือจริง ชมวิวจริง กินกันจริง(อันหลังนี้ล่อกันเกินจริง)

     ช่วงเวลาที่เรือสำราญออกเจากท่าแบ่งเป็นสองช่วง คือเวลา 17.30น และ 19.30น..วันนั้นทีมงานไปช่วง 19.30น.เพื่อที่จะให้เป็นเวลาเดียวกับวันที่จะจัดงานจริง

อือฮือ..ทั้งคนไทย และ คนต่างชาติ แน่นเป็นปกติ

      

     ขณะที่ทุกคนกำลังทยอยขึ้นเรือ บัดดลก็มีเสียงดัง”ตูม”แล้วจากนั้นก็มีเสียง กรี๊ด กร๊าด วี๊ดว้าย กระตู้วู้ของบรรดาผู้หญิงระงมเซ็งแซร่ร้องว่า”เด็กตกน้ำ”สร้างความตลึงตกใจกันทั้งลำเรือ..

    

      ทันใดนั้นก็มีเสียงตูมตามมาเป็นตูมที่สอง..ทุกสายตาบนเรือจ้องจับไปที่ผู้กล้าหาญที่โดดน้ำตามไปอย่างไม่รีรอด้วยลีลาการว่ายน้ำเหมือนทาร์ซาน แล้วก็ช่วยเด็กขึ้นมาได้อย่างปลอดภัยแบบมืออาชีพ

มีเสียงปรบมือจากคนบนเรือทั้งสามชั้นดังสนั่น..เป็นการต้อนรับสุภาพบุรุษผู้ยอมเปียกน้ำด้วยมาดที่ทระนงองอาจ..ท่ามกลางกล้องถ่ายรูปจากมือถือรุมถ่ายกันอุตลุต

    

      ผู้จัดการเรือปราดออกมาต้อนรับพร้อมด้วยผ้าเช็ดตัวอย่างดีมีการกล่าวสรรเสริญกันตรงนั้นกัน..ตามมาด้วยพวงมาลัยคล้องสวมให้ไม่ผิดกับ”ฮีโร่”

      

     พระเอกในวันนั้นคือ “ตุ้ม เจสเตอร์”ของเราคนนี้แหละครับ เสียงปรบมือยังคงระงมยาวต่อเนื่อง

แล้วผู้จัดการก็กล่าว ..”ท่านผู้มีเกียรติครับ..สุภาพบุรุษท่านนี้ เป็นผู้มีความกล้าหาญชาญชัยมาก ที่เสี่ยงโดดลงไปช่วยเด็กให้รอดจากการจมน้ำมาได้..ทางเรือของเรามีความยินดีเป็นอย่างยิ่งและขอมอบของขวัญให้เป็นพิเศษซึ่งไม่เคยปรากฏมาก่อน”

     

       ตุ้ม เจสเตอร์ กวาดสายตามองไปรอบๆอย่างขัดเคือง..พร้อมกล่าวสวนมาทันทีด้วยเสียงขุ่นๆ

    “ของขง-ของขวัญอะไรผมไม่สนหรอก..อยากรู้ว่าส้นตีนใครที่ถีบผมตกลงไป”

       *******

      ถ้าท่านต้องการเห็นกล้าหาญตัวจริง..

      พบกับ ตุ้ม เจสเตอร์ ได้บนเรือวันจัดงานวันเสาร์ที่ 28 พฤษภาคมนี้ครับ

Share on Facebook Share on Twitter Share on Google Plus

About noomchingchai

This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.