เศรษฐา ศิระฉายา

คนกลัวผี

เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่ "ต้อย"เล่าให้ผมฟังในยามที่คุยกันตามประสาคนกลัวผีด้วยกันมาในอดีต

และเมื่อมีพี่-น้อง เพื่อนพ้อง หลายคนบอกว่า หนังเรื่อง ขรัวโต กำลังฉาย

เห็นว่าผมเคยเขียนเรื่อง เศรษฐา กลัวผียังไม่ได้
อ่าน ลงให้ใหม่นะ..จัดให้ครับ


 ระหว่าง ต้อย เศรษฐา กับ ผมไม่รู้นะว่าใครจะกลัวผีมากกว่ากันไม่มีใครกล้าชี้ขาด..ส่วนใหญ่บอกว่าสูสี เราสองคนเคยคิดจะตั้งชมรม”ตาแหกสามัคคี”แต่ต้องล้มเลิกเพราะหาสมาชิกไม่ได้..

มารับรู้เรื่องจริงกันดีกว่า..

   ช่วงบ่ายวันหนึ่งขณะที่วงอิมฯกำลังซ้อมดนตรีในบาร์ที่ ร.ร.อินทราปรากฏว่าหญิงวัยกลางคนแต่งชุดดำมายืนร้องให้กระซิกอยู่ข้างเวที

     สรุปความว่า..ลูกสาวของเธอชื่อ”นิด”ได้ตกน้ำตายเมื่อตอนเช้าและหนูนิดคนนี้ก็เป็นแฟนคนหนึ่งของเศรษฐาในยุคนั้น  ดนตรีต้องหยุดซ้อมเพราะหมดอารมณ์..ทุกคนแยกย้ายกลับบ้าน

   ต้อย..ต้องเตรียมตัวไปงานรดน้ำศพ ชักชวนสมาชิกในวงก็ไม่มีใครรับปากว่าจะไปด้วยแถมพูดให้คนฟังต้องสะเทือนขวัญอีกตระหาก

“ถ้าไปฟังสวดศพพอได้..งานรดน้ำศพน่ะใครเค้าไปกันต้องประชันหน้านะว้อย”

   

สรุปว่างานนี้เศรษฐาต้องไปแต่ผู้เดียว..  อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย..แต่งชุดไว้ทุกข์พร้อมเน็คไทดำอย่างดี ยืนไตร่ตรองถึงคำพูดของเพื่อนๆที่กรอกหูมา..

   ในที่สุด..ตัดสินใจไป..แต่จะไปตอนพระสวดช่วงค่ำ –เกร่ไปเกร่มาจนตะวันโพล้เพล้แน่ใจว่าพิธีรดน้ำศพจบลงแล้ว จึงนำรถไปจอดที่ข้างศาลาวัด

ประตูรถยังปิดไม่ทันสนิท..คุณแม่หนูนิดก็วิ่งตุ้มป๊ะตุ้มปุ๊ยมาประชิดถึงตัวพูดด้วยน้ำเสียงระล่ำระลัก

“โอย พ่อต้อยดีใจจังที่มา”

“ครับคุณแม่”

“นี่พวกญาติเขาจะปิดฝาโลงกันนานแล้วแต่แม่ขอร้องสัปเหร่อไว้”

“หา”..เศรษฐาร้องเสียงสูงปรี๊ดขนาด คอร์ดเอ็ฟ เห็นจะได้  

ตามภาพ.. เหมือนผู้ใหญ่ที่ฉุดกระชากลากเด็กดื้อไม่ยอมไปโรงเรียนปากก็พร่ำรำพัน

“อยากให้พ่อต้อยเห็นหน้าน้องเป็นครั้งสุดท้าย”

“โธ่..แม่”

“ไปดูเอาเองเฮอะ..น่าซ้งซ้านสงสาร ขนาดตายไปแล้วตายังลืมโพลงเหมือนรออะไรอยู่ก็ไม่รู้”

“หา” เศรษฐาร้องสุดเสียง..คราวนี้เสียงสูงขนาดคีย์บีแฟลตโน่น

เครดิตภาพจาก : google

หนุ่มชิงชัย

Share on Facebook Share on Twitter Share on Google Plus

About noomchingchai

This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.