ชื่อ”วงสวิงเกอร์ส”
เมื่อสี่สิบปีที่แล้ว..พวกเราเล่นดนตรีกันที่
ถนนเพชรบุรีตัดใหม่ชื่อบาร์ฮอลิเดย์ การ์เด็นท์
ถนนทั้งย่านเต็มไปด้วยบาร์
ทั้งสองข้างทาง..นักดนตรีเป็นร้อยๆวงอยู่ที่นี่กันพร้อมหน้า
เล่นกันอย่างสนุกสนานเพราะ
ทหารจี.ไอ.แน่นเอียดทุกวัน มีดนตรีสลับถึงสามวง
ช่วงเปลี่ยนวงมีโอกาสพัก..ผมกับเพื่อนก็ปรี่เข้าห้องน้ำกันทันที
ในนั้นมี..
วีระพงษ์ เสมรัตต์ (กีต้าร์) และ นิยม พงษ์พันธ์ (นักร้อง)กำลังยืนแอ่นฉี่แข่งกัน..
ผมเกร่เข้าไปยืนเรียงตามลำดับด้วย
สองคนฉี่เสร็จก็ไปที่อ่างล้างมือ.
.
“ไอ้พงษ์เอ็งก็มีสุขลักษณะสอาดดีเหมือนกันนี่หว่า”..นิยม
ล้างมือไปปากก็พูดไป
“ที่วิทยาลัย
เค้าสอนว่าเสร็จจากห้องน้ำต้องล้างมือทุกครั้ง”
“วิทยาลัยอะไร”
“สวนสุนันทา”
นิยม พูดต่อ..
“โรงเรียนกูก็สอนว่า
ให้ล้างมือด้วยสบู่ก้อนหรือสบู่น้ำทุกครั้งที่ฉี่เสร็จ”
“มึงเรียนที่ไหน”...มือกีต้าร์ถามมั่ง
“เซ็นตคาเบรียล”
ผมฉี่เสร็จก็รูดซิปกางเกงพรวดก้าวออกจากห้องน้ำทันที
“ไอ้ชัย”..นิยมเรียก..ผมหันหน้ากลับมามองหน้าเพื่อนพร้อมเลิกคิ้วขึ้นแทนคำถาม.
.
“มึงไม่ล้างมืออ่ะ”
ส่ายหน้าแทนคำตอบว่าไม่จำเป็น..เพื่อนมันถามต่อ
“มึงจบโรงเรียนอะไร”
ผมขมวดคิ้วคิดสักครู่แล้วตอบไปว่า.
“กูเรียนวัดลิงขบ..ที่นั่นครูเค้าย้ำตลอดว่าห้ามนักเรียนเยี่ยวรดมือตัวเอง..เชี่ย..”
*****************************
Blogger Comment
Facebook Comment