แม่ไม้มวยไทย
“เสี่ยวหวัง”
เป็นบ๋อย รร.เหม่ฉีต้าฟั่นเตี้ยน ที่ไต้หวัน วง บางกอก17 ไปเล่นที่นั่น
เราสนิทและชอบนิสัยกันมาก
เสี่ยวหวัง อ้อนวอนให้ผมสอนมวยไทยให้กับเขา
ช่วงดนตรีพักเปลี่ยนวงประมานสามทุ่มกว่า
เขาจะมาพร้อม ต้าซาเปา (ซาลาเปาลูกใหญ่)ที่ผมชอบ
พักช่วงนั้นผมตกลงสอน
ให้เสี่ยวหวัง และ เพื่อแสดงให้เห็นว่ามวยไทยนั้นมีทั้งอันตรายและน่ากลัวนั่นคือการเตะก้านคอฃ
"เสี่ยวหวัง"บอกว่า
ช่วยทำให้ดูหน่อยไม่น่าเชื่อว่าทำไมคนไทยเตะได้สูงขนาดนั้น..และตัวเสี่ยวหวังเองพร้อมจะยืนเป็นหุ่นให้
ผมถอดเสื้อนอก
รูดเน็คไท ออกขยับกางเกงให้กระชับ เตะยกเท้าขึ้นสูงเพื่อให้เท้าไปพาดก้านคอเสี่ยวหวังแบบโชว์ลีลา
เท่านั้นแหละ.
เสียงดังแคว่ก..เป้ากางเกงแหกยาวตั้งแต่ซิบหน้าจนถึงร่องก้น
ชิปหายเอ๊ย.
.
เสียงเพลง”บัวขาว”จากวงเฮ้าส์แบนด์ของจีนดังขึ้นแสดงว่า
วงดนตรีของผมต้องขึ้นไปรับหน้าที่เล่นแล้ว
ทำไงดีวะ ผมปรึกษาเสี่ยวหวัง..เพราะมันห้อยเห็นทั้งพวงเลย..เวรแล้วกรู
ไม่มีเวลาที่แก้ไขอะไรทั้งสิ้น
คืนนั้น
ผมโดนเพื่อนร่วมวงค้อนใส่กันควับ..มือกลองถึงตระโกนใส่
“เพลงมันส์ๆคนเต้นกันเต็มฟลอร์
ไอ้หอกแมร่งยืนหนีบอยู่คนเดียว..เป็นเหี้ยอะไรวะไอ้ชัย”
********
เครดิตภาพจาก GOOGLE
Blogger Comment
Facebook Comment